08/12/2025

The Color Purple - Alice Walker

🪡

Voor veel mensen is The Color Purple een bekend boek, ook vanwege de film van Steven Spielberg.

Vanaf de eerste zin was ik geïntrigeerd: ‘Dear God, I am fourteen years old. I̶ ̶a̶m̶ I have always been a good girl. Maybe you can give me a sign letting me know what is happening to me’

Op het platteland van Georgia schrijft de jonge Celie brieven aan God, omdat ze niemand anders heeft tot wie ze zich kan wenden: ze wordt misbruikt door haar stiefvader en later uitgehuwelijkt aan Mister, die haar eveneens onderdrukt en mishandelt. 

Door de steun van sterke vrouwen zoals de spirituele zangeres Shug Avery ontdekt Celie haar eigenwaarde, zelfstandigheid en haar eigen lichaam. Shug Avery leidt een nomadisch bestaan en komt een tijdje inwonen bij Celie en Mister. Shug neemt Celie in bescherming en leert haar over de vrijheid en sensuele kanten van het (vrouwelijk) bestaan.

De homoerotische kant van dit verhaal wordt vaak weggelaten, zoals in de film en het toneelstuk gebeurt. Voor mijn boekomslag wilde ik de intieme band tussen Shug en Celie wel centraal stellen, door ze af te beelden in het bed dat ze deelden. Net zoals in Their Eyes Were Watching God, is naaiwerk een thema in dit boek. Vanuit het maken van quilts en rokken, verschuift Celie naar het maken van broeken voor vrouwen (een echte taboe met een lesbisch randje in die periode ;- )).

De quilts staan ook symbool voor de samenkomst van allerlei figuren in dit boek, die zich voegen tot een hechte gemeenschap. Het was een erg leuke opgave om een quilt in het klein te maken, met allerlei (zelf)gekleurde lapjes paarse stof, waartegen de gele borduursels lekker fel afsteken. De naaimachine voelt voor mij nog echt als een wild paard dat ik moet leren temmen, maar het was in dit geval wel vlotter en steviger dan naaien met de hand.

Ook het tekstblok heb ik in een meer organische vorm van een deken gesneden.

In mijn gebruik van balpen komt ineens de indigo tint van zo’n pen naar voren, ik vind het een heerlijk materiaal om mee te werken. Paars is een kleur die ik vrijwel nooit gebruik in mijn werk, tenzij het boek letterlijk De kleur paars heet, haha. Jacob Lawrence gebruikt ook een zeer kleurrijk palet, waar hij paars fijn toe weet te passen. Door zijn werk ben ik paars meer gaan waarderen; ik ben er niet meer allergisch voor!

✷ Genre: bildungsroman, briefroman

✷ Thema’s: onderdrukking, huiselijk geweld, zusterschap, zelfontplooiing 

✷ Aanrader? Wegens de zware thema’s voelt het vreemd om te zeggen dat dit boek lekker weg leest, maar toch was het zo. Elke ‘brief’ in het boek is maximaal vier pagina’s, dat maakt het erg behapbaar. Het voelt vaak alsof je Celies dagboek aan het lezen bent, het is een heel intiem kijkje in haar wereld en je leeft enorm met haar mee.